Het is best moeilijk iets zinnigs te schrijven over iemand die je niet kent en waarover je niks aan informatie vindt in een taal die je begrijpt. Mijn kennis van het Turks is onbestaande en dus kostte het me best wel wat moeiten om te achterhalen dat deze prachtig ogende Turkse zangeres van het bouwjaar 1990 is en dus nog piepjong. Hoewel ze al op zesjarige leeftijd baglama leerde spelen -da’s een variant van de saz- en ze tijdens haar middelbareschooltijd deel uitmaakte van het Turkse Volksmuziek-koor, is deze CD haar debuutplaat.

Dat komt ondermeer omdat Aysen flink ging studeren en haar diploma als ruimtevaarttechnieker haalde. Nadien nam ze haar muzikale aspiraties weer op en haalde ze een mastertitel aan het Turkse Conservatorium, waarna ze zich voluit op haar zangcarrière kon toeleggen en erg vaak op Radio en TV te zien en te horen was. De titel van deze debuutplaat betekent zoveel als “geheim” of “wat verborgen is” en verwijst naar het feit dat je in een ruimtevaartingenieur niet meteen een zangeres zou verwachten. Met andere woorden: niet alles is wat het lijkt.

De zangeres die je ontdekt bij het beluisteren van deze plaat, geeft slechts mondjesmaat de verschillende facetten van haar kunnen prijs: het begint vrij traditioneel, met “Yagmur Damlasi”, dat je kunt beluisteren achter bijgaande Youtube-link. Dit is haast klassieke Anatolische vrouwenzang en de verschillende aspecten daarvan worden getoond en gezongen, of ze nu via Silifke in het zuiden het land binnenkomen -en dus serieus wat invloed van Flamenco bevatten, zoals je kunt horen in “Açil Ey Ömrümün Vari”-, dan wel via het noordelijke Amasya en dus de “semah” of “zamah” begeleidt, die haast tranceverwekkende dansstijl, die algauw naar de rock leidt,zoals in “Nasip Olur Amasya’ya Varirsan”of via de melancholie, die de folk van de Zwarte Zee kenmerkt.

Aysen zingt al deze verschillende vormen en dat maakt van deze debuutplaat een heel gevarieerd gegeven, waar je keer op keer kunt naar luisteren en er nieuwe dingen in kunt ontdekken. De instrumenten, die gebruikt worden zijn een mix van klassiek en hedendaags, van piano tot bendir, van elektrische bas en cello tot davul, van baglama en tanbur tot kemençe en elektrische gitaar.

Van de meespelende muzikanten ken ik enkel Muhlis Berberoglu bij naam, maar dat belet niet dat ik heel erg kan genieten van de fraaie arrangementen van de hand van Selçuk Murat Kizilates, die erin geslaagd is de instrumenten zodanig op elkaar te laten inspelen, dat er telkens voldoende ruimte overblijft voor de hoofdtroef van deze plaat en dat is de stem van Aysen Biten, die ik bij deze tot “een van de ontdekkingen van dit jaar” mag promoveren. Zelden een meer overtuigende debuutplaat gehoord dan deze en zelden een straffer Turks nummer gehoord dan “Kirklar Üzerinden Dogar Sabah Yildizi”, al begrijp ik geen jota van wat er gezongen wordt: het samengaan van stem, accordeon en blazers in dat nummer zorgt voor instant en hardnekkig kippenvel. Te ontdekken!

(Dani Heyvaert)